صهبای بهشتی(طلاب پاره وقت حوزه علمیه حضرت زینب یزد سلام الله علیها)

مرحوم کافی نقل می کند :

شبی خواب بودم که نیمه های شب صدای در خانه ام بلند شد از پنجره طبق دوم از مردی

که آمده بود پرسیدم که چه می خواهد؟ گفت :فردا چکی دارم و آبرویم در خطر است.

می خواستم کمکش کنم در حین پایین آمدن فقط در ذهن خودم گفتم با خودت چی کار کردی؟

نه آسایش داری و نه خواب و خوراک .

رفتم با روی خوش کارش را راه انداختم و آمدم خوابیدم . همان شب حضرت حجت بن الحسن

را در خواب دیدم فرمود : “شیخ احمد حالا دیگر غر می زنی اگر ناراحتی حواله کنیم مردم برن

سمت کس دیگه ای؟ “

آن جا بود که فهمیدم که خداوند و امام زمان چه عنایتی به من دارند .

وقتی از خدا توفیق کار خیر داشته باشی هر کجا که باشی گره ای را باز  میکنی ولو به جواب

دادن سلام رهگذری … اصلا کار خیر روزیت می شود.بعد خودت می فهمی که از آن همه آدم چرا

تو انتخاب شده ای.

خدایا عاقبت به خیری و توفیق کار خیر به ما عطا بفرما.

نوشته شده توسط حکیمه بابایی

پند یک پیر مرد روی تخت بیمارستان در حال مرگ به فرزندش:

منتظر هیچ دوستی در هیچ جای این دنیا نباش و اشکهایت را با دستان خود پاک کن. (همه رهگذرند)

زبان استخوانی ندارد ولی این قدر قوی هست که بتواند به راحتی قلبی را بشکند. (مراقب حرفهایت باش)

به کسانی که پشت سرت حرف می زنند بی اعتنا باش آنها جایشان همان جاست دقیقاً پشت سرت. (گذشت داشته باش)

گاهی خداوند برای حفاظت از تو کسی یا چیزی را از تو می گیرد اصرار به برگشتنش نکن. (خداوند وجود دارد پس حکمتش را قبول کن)

عمر من هشتاد سال است ولی مثل هشت دقیقه گذشت و دارد به پایان می رسد (تو این دقیقه های کم کسی را از از دست خودت ناراحت نکن)

قبل از این که سرت را بالا ببری ونداشته هایت را به پیش خدا گله کنی نظری به پایین بینداز و داشته هایت را شاکر باش.