صهبای بهشتی(طلاب پاره وقت حوزه علمیه حضرت زینب یزد سلام الله علیها)

به نام خدایی که انسان را آفرید،به نام خدایی که حجت را بر بشریت تمام کرد،

به نام خدایی که در برابر اعتراض فرشتگان بهخلقت انسان از حیثیت و هویت

بندگانش دفاع کرد،به نام خدایی که انسان ضعیف را به مقام"اشرف مخلوقات”

رسانید،در روایات آمده است:آن گاه که خداوند متعال بخواهد به بنده اش خیر

برساند،او را متفقه در دین قرار می دهد،به حق استاد گرانقدر محمد جواد سیفی

مازندرانیاز جمله اساتیدی بودند که مصداق بارز این روایت بودند،در این نوشتار قرار

است در باره مردی بنویسیم که امروز دیگر در بین ما نیست اما یاد و خاطره اش در

بین طلاب و اساتید و حتی مردم کاشان باقی خواهد ماند چرا که کار و تلاش مخلصانه

فراموش شدنی نیست،می خواهیم در باره ی کسی بنویسیم که به واقع سرباز امام

عصر علیه السلام بود و این که می گوییم سرباز مثل تمام کلیشه های امروزی نیست

که واژه های مقدس را برای هر شخص متوسطی به کار می برند،این که می گوییم سرباز،

یعنی سرباز واقعی،یعنی کسی که دشمن شناسی را خوب می دانست و مراقب اوضاع و

احوال اردوگاه خودی بود،کسی که شبانه روز برای مراقبت از کیان و آرمان ها پا به رکاب

ایستاده بود،سرباز یعنی استاد محمد جواد سیفی که از صبح علی الطلوع از خانه بیرون

می زند و بعد از نماز صبح در حرم مطهر به دنبال طلبه ها و شاگردانش پدرانه بر مباحثه

و مطالعه اشان نظارت می کند و تا نیمه شب به دنبال تدریس و تحقیق و رشد طلاب تلاش

می کند،سرباز که می گوییم  یعنی کسی که کوله بار علمی ومعنوی اش را پر می کند و

مشک سقایی اش را به دوش می اندازد و به مصداق “طبیب دوار بطبه"به مدارس علمیه

شهرستانها سر می زند و طلبه ها را از علم و معنویت سیراب می کند. سرباز یعنی کسی

که برای کم کردن هزینه حوزه علمیه با اتوبوس بین راهی از قم به کاشان می آید و برای

طلبه ها درس می دهد.سرباز امام عصر کسی است که سمت و شهرت و عافیت طلبی

را به پای رضایت امام عصر علیه السلام ذبح می کند و رنج هجرت و مسافرت به استان های

محروم را به جان می خرد و تمام هستی اش یعنی جانش را به قربانگاه دوست می آورد،

سرباز امام عصر یعنی صبح در قم دروس عالی حوزه را تدریس کنی و عصر با عجله خودت را

به شهر دیگری برسانی و تا نیمه شب با طلبه ها بنشینی و گره های علمی شان را برطرف

کنی و نیمه شب با اتوبوس به قم برگردی،سرباز یعنی آن قدر فعال و پر تلاش و با انگیزه برای

حوزه کار کنی که همه را به تعجب وا داری آنقدر که شک کنند که مبادا منافع پنهانی در ضمیرت

داشته باشی، سرباز یعنی نیش و کنایه ها و بازخواستها را به جان بخری تا حوزه جان بگیرد،

تا طلبه ها بفهمند در این زمان هم می توان موفق و مهذب بود،اگر سربازی اینست پس آنقدر

مقام دارد که اگر واژه سربازولی عصر علیه السلام را روی کاغذی ببینیم خیلی راحت این واژه

مقدس را ببوسیم و ببوییم.

اینها که گفتیم بخش کوچکی از زحمات ایشان و البته بخشی از لوازم سربازی بودکه دیگر کمتر

کسی جرأت می کند به راحتی نام خودش را بگذارد سرباز امام عصرو اگر هم نامش را سرباز

گذاشت حواسش جمع می شود که باید به لوازمش هم ملتزم شود.

بگذریم….داشتیم استاد را معرفی می کردیم ، خیلی ساده و صمیمی ،استاد محمد جواد سیفی

مازندرانی بدون القاب معروف و مشهور و متعارف.

آخر مگر فرقی می کند که سمت تو چیست و تو کیستی،ثقة الاسلام،حجة الاسلام، طلبه، آیت الله و …..

مهم این است که شب اول قبر بتوانی هر حرفی برای گفتن و کارنامه ی روشنی برای ارائه کردن داشته باشی.

حالا گیریم که خیلی ها سختشان باشد در جوانی مقام علمی و استادی ات را قبول کنند.

گیریم که خیلی ها سختشان باشد که تو بدون ملاحظات مرسوم از رکن نظام یعنی ولایت فقیه

عاشقانه دفاع می کنی، گیریم که خیلی ها سختشان باشد قبول کنند که در سن سی و چند سالگی

اجازه ی اجتهاد داشته باشیريا، گیریم که خیلی ها سختشان باشد قبول کنند که تغییر و اصلاح روش

تحصیل و تدریس در حوزه شدنی است.این ها مهم نیست،مهم این است که تو توانستی با روش و منش

متواضعانه ات ثابت کنی بسیاری از نشدنی ها دلیلش تنبلی ها و نخواستن هاست،نه عدم امکان ذاتی.

السلام علیک یا صاحب الزمان(عج)

آقا جان تمام این سالها که درس خواندیم :

دبیر ریاضی به ما نگفت که حد غربت تو که وقتی شیعیانت به گناه  نزدیک می شوند بی نهایت است…!

دبیر شیمی نگفت که اگر عشق وایمان ومعرفت با هم ترکیب شوند شرایط ظهور تو مهیا می شود …!

دبیر زیست نگفت که این صدای تپش قلب نیست …صدای بی قراری دل برای مهدی است ….!

دبیر فیزیک نگفت که جاذبه های زمین اشک های غریبانه ی توست…جاذبه زمین به همان سمتی است که تو هستی…!

دبیر ادبیات از عشق مجنون به لیلی ، از غیرت فرهاد نسبت به شیرین گفت اما از عشق شیعه به مهدی ، از غیرتش به زهرا (س) نگفت…!

دبیر تاریخ نگفت که اماممان امسال سال چندم غربتش است؟! نگفت غربت اهل بیت علی (ع) از کی شروع شد و تا کی ادامه دارد…

دبیر دینی فقط گفت که انتظار فرج از بهترین اعمال است اما نگفت که انتظار فرج یعنی گناه نکنیم ویعنی گناه نکردن از بهترین اعمال است !

دبیر عربی به ما یاد داد که مهدی اسم خاصی است که تنوین پذیر است!اما نگفت که مهدی خاص ترین اسم خاص است که تمام غربت وتنهایی را پذیرا شده است…

فدای غربتت یابن الحسن                                      

چون که شد فاطمه نه ساله به صد عزت و ناز

خواستگارش همه گشتند بزرگان حجاز

پس نبی کرد و خطاب همه را گفت جواب

 چون که شد قطع امید همه از شاه و  ولی

پس برفتند ابابکر و عمر نزد علی

که یقین فاطمه را بهر تو بنموده رسول

 که برفتند بزرگان و نفرموده قبول

چون تو شاه عربی،با نبی هم نسبی

خواستگاری بنما فاطمه را ای شه دین

شاید از بهر تو تقدیر خدا گشته چنین

چون تو شاه عربی،با نبی هم نسبی

ادامه »

از خاطرات آیت‌الله مرعشی نجفی(ره)  

زمانی كه در نجف بودیم، یك روز مادرم گفتند: «پدرت را صدا بزن تا تشریف بیاورد برای نهار.»

حقیر رفتم طبقه فوقانی؛ پدرم در حال مطالعه خوابش برده بود.ماندم چه كنم، خدایا امر مادرم

را اطاعت كنم؟ از طرفی می‌ترسیدم با بیدار كردن ایشان،باعث رنجش خاطر مباركشان شوم.

خم شدم و لب‌هایم را كف پاهای پدر گذاشتم و چندینبوسه زدم تا اینكه[پدرم] به خاطر قلقلك

پا بیدار شد و دید من هستم.پدرم، سیدمحمود مرعشی، وقتی این علاقه و ادب و احترام را از

من دید، فرمود: شهاب‌الدین تو هستی؟! عرض كردم: بله آقا.دستش را به‌سوی آسمان بلند كرد

و فرمود: «پسرم، خدا عزتت را بالا ببرد و تو را از خادمین اهل بیت علیهم السلام قرار دهد».

آیت‌الله شهاب الدین مرعشی نجفی می‌فرمود: هرچه دارم از بركت دعای پدرم است.